I.  Historia Spółki

Mazowieckie Centrum Rehabilitacji "Stocer" Sp. z o.o., w roku 2011 przejęło działalność medyczną Centrum Rehabilitacji im. prof. M. Weissa „Stocer” SPZOZ w związku z jego likwidacją (Uchwała Nr 31/10 Sejmiku Województwa Mazowieckiego z dnia 22 marca 2010 roku).

Historia Centrum Rehabilitacji im. prof. M. Weissa „Stocer” SPZOZ rozpoczyna się po drugiej wojnie światowej, kiedy to do budynków na terenie Konstancina przeniesiono, spalony w Powstaniu Warszawskim Szpital Św. Ducha. W 1946 roku w filii szpitala Św. Ducha w Konstancinie hospitalizowano stu chorych z uszkodzeniami narządu ruchu. Pacjentami szpitala byli dorośli i dzieci. Wobec wzrastającej liczby pacjentów i wystąpienia nowych chorób konieczne było zorganizowanie kompleksowego ośrodka rehabilitacyjnego. W roku 1948 powołano na bazie filii Szpitala Świętego Ducha samodzielny szpital chirurgii kostnej, który w 1949 roku przekształcono w stołeczny ośrodek rehabilitacji.

Lata 1949-1954

W tym okresie przystosowano istniejące budynki do potrzeb lecznictwa rehabilitacyjnego. Wyposażono je w konieczny sprzęt i pomoce do prowadzenia zajęć rehabilitacyjnych z chorymi. Hospitalizowanym dzieciom zapewniono warunki do nauki. Powstał oddział dla leczenia urazów kręgosłupa i rdzenia kręgowego, który przejął kompleksowe lecznictwo grupy najciężej chorych. Liczba łóżek powiększyła się do 160. Powstała Przychodnia Przyszpitalna , która objęła stałą kontrolą pacjentów. W takim kształcie szpital spełniał swoją rolę w dziedzinie szeroko pojętej rehabilitacji dla Warszawy i Polski centralnej. W 1954 utworzono oddział operacyjny dla potrzeb chirurgii rekonstrukcyjnej.

Lata 1955-1959

Wystarczające zaplecze łóżkowo-techniczne szpitala pozwoliło na rozpoczęcie prac teoretyczno−badawczych na potrzeby rehabilitacji oraz prowadzenia dydaktyki. Powstały nowe, oryginalne pracownie, zespoły badawcze i zespoły terapeutyczne (lekarze, terapeuci, psycholodzy, socjolodzy, pedagodzy). W tym okresie powstał plan rozbudowy bazy Szpitala o nowe obiekty z uwzględnieniem istniejących budynków i urządzeń. W 1959 r. rozpoczęto budowę nowych obiektów.

Lata 1959 -1998

W 1961 r., na bazie Szpitala powołano Katedrę Rehabilitacji Warszawskiej Akademii Medycznej , która objęła szkoleniem studentów medycyny. W 1963 r. po oddaniu do użytku części nowych budynków liczba łóżek powiększyła się do 350, a w roku następnym do 450. Oprócz miejsc szpitalnych powstały nowe baseny, sale terapeutyczne, sale gimnastyczne, nowoczesny blok operacyjny, pracownie i laboratoria oraz dział terapii zajęciowej. Od 1964 r. Szpital dysponował 200 łóżkami szpitalnymi dla dorosłych i 300 łóżkami dla dzieci. W tym okresie zostały opracowane zasady "amputacji fizjologicznej", uzupełnionej ideą bezpośredniego protezowania na stole operacyjnym.

Kompleksowe leczenie urazów kręgosłupa i rdzenia kręgowego znalazło poczesne miejsce w pracach teoretycznych i praktyce klinicznej. Profesor M. Weiss wprowadził system sprężyn Grucy do leczenia urazów kręgosłupa.

W 1965 r. powołany został dział protetyczno-ortotyczny ze specjalistami w elektronice, technice i chemii co pozwoliło na stworzenie nowoczesnego sposobu protezowania pacjentów amputowanych.

Zakres udzielanych przez Szpital świadczeń zdrowotnych obejmował:

1. Leczenie ostrych i przewlekłych schorzeń kręgosłupa i rdzenia kręgowego,
2. Rehabilitacja  urazów narządu ruchu,
3. Kompleksowa rehabilitacja amputowanych, głównie w zakresie kończyn dolnych,
4. Leczenie powikłań u para- i tetraplegików (infekcje układu moczowego i inne),
5. Rehabilitacja dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym,
6. Rehabilitacja dzieci z rozszczepem kręgosłupa,
7. Rehabilitacja dzieci po chorobie Heinego-Medina,
8. Kompleksowa rehabilitacja i leczenie zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa i dużych stawów,
9. Rehabilitacja dystrofii mięśniowych,
10. Rehabilitacja w geriatrii,
11. Rehabilitacja wad postawy i bocznych skrzywień kręgosłupa,
12. Rehabilitacja psychologiczna i społeczna,
13. Rehabilitacja zawodowa, w tym szkolenie zawodowe młodzieży.

Okres od 1998 roku

Od grudnia 1998 r. Centrum Rehabilitacji przekształciło się w Samodzielny Zespół Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej. W tym okresie Szpital posiadał 18 oddziałów szpitalnych zlokalizowanych w Konstancinie-Jeziornie, Królewskiej Górze oraz w Warszawie. Od roku 2000 Dyrekcja Szpitala rozpoczęła modernizację i remonty budynków oraz zakupy nowoczesnego sprzętu medycznego.

Po śmierci prof. Mariana Weissa ogromny wkład w kontynuację i dalszy rozwój STOCER mieli kolejni dyrektorzy szpitala: prof. Jan Haftek, prof. Jerzy Kiwerski, dr n. med. Janusz Garlicki, mgr Waldemar Rybak, dr n. med. Paweł Baranowski oraz inż. Piotr Papaj.

Z dniem 1 kwietnia 2011 roku na podstawie Uchwały Sejmiku Województwa Mazowieckiego działalność Centrum Rehabilitacji im. prof. M. Weissa "STOCER" SPZOZ przejęło Mazowieckie Centrum Rehabilitacji "STOCER" Sp. z o.o.

Dniem 1 lipca 2016 r., nastąpiło połączenie Spółki pod firmą Mazowieckie Centrum Rehabilitacji "STOCER" Sp. z o.o. (STOCER) ze Spółką pod firmą Mazowiecki Szpital Chirurgii Urazowej św. Anny Sp. z o.o. (MSCU) z siedzibą w Warszawie przy ul. Barskiej 16/20, 02-315 Warszawa.

Połączenie zostało przeprowadzone w oparciu o przepisy Kodeksu spółek handlowych oraz

postanowienia umów STOCER i MSCU i było elementem kompleksowego planu restrukturyzacji MSCU zaakceptowanym przez jedynego Wspólnika łączących się spółek – Województwo Mazowieckie. Celem połączenia ww. Spółek z uwagi na charakter prowadzonej przez nie działalności – jako podmiotów leczniczych- było utworzenie na Mazowszu podmiotu o największych kompetencjach w obszarze traumatologii i ortopedii (w szczególności urazy kręgosłupa) oraz szeroki zakres synergii i oszczędności.

W wyniku połączenia Spółka Przejmująca (Mazowieckie Centrum Rehabilitacji "STOCER" Sp. z o.o.), z dniem połączenia wstąpiła we wszystkie prawa i obowiązki Spółki Przejmowanej, przejęła jej dotychczasową działalność leczniczą oraz pracowników. Spółka Przejmowana (Mazowiecki Szpital Chirurgii Urazowej św. Anny Sp. z o.o.) została rozwiązana bez przeprowadzenia likwidacji w dniu zarejestrowania połączenia i wykreślona z rejestru przedsiębiorców.

II. Historia Mazowieckiego Szpitala Chirurgii Urazowej św. Anny Sp. z o.o.

Szpital został powołany do życia 1 maja 1952 roku. Początkowo profil szpitala był ograniczony jedynie do chirurgii urazowej, z czasem był rozszerzany o nowe specjalności. Przez pierwsze lata działalności największą bolączką szpitala była bardzo szczupła baza lokalowa, niewystarczająca do realizacji wszystkich postawionych przed Szpitalem zadań.

W grudniu 1957 roku przydzielono Szpitalowi kolejne budynki w celu rozszerzenia działalności. Po pracach adaptacyjnych, w roku 1963 otwarto kolejne oddziały szpitala: oddział chirurgii ogólnej, oddział neurochirurgii, oddział wewnętrzny oraz pododdział rehabilitacji. W roku 1973 powstaje Oddział Anestezjologii z pierwszymi łóżkami reanimacyjnymi w Izbie Przyjęć. Intensywna działalność lecznicza Szpitala skutkowała wyrobieniem dobrej pozycji na mapie szpitali Warszawy. W międzyczasie część oddziałów wraz z personelem była przenoszona do szpitali klinicznych w Warszawie.

W roku 1993 szpital wzbogaca się o Stację Dializ oraz nowoczesny tomograf komputerowy i angiograf. W lutym 1994 roku szpital uzyskuje status Wojewódzkiego Szpitala Chirurgii Urazowej.   W związku z trudnościami w zakresie pozyskania specjalistów postanowiono  zamknąć Stację Dializ z dniem 30 maja 2012 roku.

Z dniem 1 grudnia 2015 r. w trybie art. 69-82 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, zostało dokonane przekształcenie Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością.